ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ (ΤΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΠΕΔΟΠΟΙΗΣΗΣ)
Ο Κωστάκης κι ο Γιωργάκης,
δυο χαρούμενα παιδιά,
θέλαν κάποτε να σώσουν,
την Ελλάδα απ' τη φωτιά.
Βάζει ο ένας τις αρβύλες
και ο άλλος το μπουφάν,
και τραβάνε χέρι χέρι
στα καιόμενα βουνά.
Μα στη στράτα όπως βγήκαν
και τους πήρε ο Βοριάς,
φοβηθήκαν για το αρμάνι,
και γυρίσαν στη φωλιά.
Ήρθαν κι άλλα παλλικάρια,
μήπως κάνουν προκοπή,
ήρθε ο Βύρωνας κι η Φώφη,
αλλά δεν είχαν τη στολή.
Και στο τέλος όλοι φύγαν,
με κλαθμούς και οδυρμούς,
μα υποσχέθηκαν να φέρουν,
σχέδια και μηχανικούς.
Τότε τους φωνάζει ο λαουτζίκος,
"θα μαυρίσετε στο τέλος,
απ' τη στάχτη και το ψέμα,
σταματήστε το παζάρι,
μου ρουφήξατε το αίμα".
"Αν αρπάξω ένα ξύλο,
θα σας μαυρίσω τα οπίσθια,
μα προς ώρας μες την κάλπη,
θα τη δείτε την αλήθεια".
Κατακαημένη Πάρνηθα
και μαύρε μου Μωριά,
τι έμελε να πάθετε,
από δυό ζαβά παιδιά.
ΚΑΜΩΜΑΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου