Επιλέξαμε σήμερα να αναφερθούμε σε ένα κομβικό ζήτημα, που αφορά τόσο τη λειτουργία του πολιτεύματος, όσο και την ίδια τη λειτουργία της κοινωνίας.
Όλοι με κάποιο τρόπο έχουν έρθει σε επαφή με τον κόσμο της Δικαιοσύνης, που αποτελεί ένα ευρύτερο σύστημα, απαρτιζόμενο από τους δικαστές, τους δικηγόρους, τους δικαστικούς υπαλλήλους, την αστυνομία και ασφαλώς την κυβέρνηση.
Αν κάποιος από αυτούς τους άξονες σπάσει, κανένας από τους υπόλοιπους δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει και το σύστημα χάνει την αξιοπιστία του και την αποτελεσματικότητά του.
Αυτό συμβαίνει στο χώρο της Ελληνικής Δικαοσύνης, και μάλιστα αποτελεί φαινόμενο, όχι νέο αλλά χρονίζον.
Αναφέρομαι συνοπτικά και μόνο σε κάποιες από τις δυσλειτουργίες, που παρατηρούνται, μόνο για να παρουσιάσω με λίγα λόγια την κατάσταση.
Έλλειψη δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων, με αποτέλεσμα τη σώρευση όγκων δουλειάς και την από αυτήν παραγόμενη καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων, με αποτέλεσμα την μηδέποτε ουσιαστικά δικαίωση του πολίτη.
Απώλεια του κύρους της Δικαιοσύνης, ιδιαίτερα στο πρόσωπο των δικαστών και των δικηγόρων, από την γνωστή ιστορία του παραδικαστικού κυκλώματος, για το οποίο η κάθαρση, μάλλον καταντά ευχολόγιο.
Διάβρωση της συνείδησης του Έλληνα πολίτη, καθώς βασιλεύει η λογική ότι " ο πληρώνων...νικά".
Απώλεια της εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς τον κατασταλτικό οργανισμό της Αστυνομίας, καθώς κι εκεί παρατηρούνται εκτεταμένα φαινόμενα διάβρωσης και αναποτελεσματικότητας.
Τέλος, την απαράδεκτη εικόνα, που παρουσιάζουν τα δικαστικά κτίρια, οι "ναοί της Δικαιοσύνης", παλιά και νέα, εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας. Τρανό παράδειγμα, το Δικαστικό Μέγαρο της Θήβας.
Αυτές είναι λίγες παρατηρήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο δεν σταματά εδώ, αλλά αντίθετα τώρα ξεκινά.
Όλοι με κάποιο τρόπο έχουν έρθει σε επαφή με τον κόσμο της Δικαιοσύνης, που αποτελεί ένα ευρύτερο σύστημα, απαρτιζόμενο από τους δικαστές, τους δικηγόρους, τους δικαστικούς υπαλλήλους, την αστυνομία και ασφαλώς την κυβέρνηση.
Αν κάποιος από αυτούς τους άξονες σπάσει, κανένας από τους υπόλοιπους δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει και το σύστημα χάνει την αξιοπιστία του και την αποτελεσματικότητά του.
Αυτό συμβαίνει στο χώρο της Ελληνικής Δικαοσύνης, και μάλιστα αποτελεί φαινόμενο, όχι νέο αλλά χρονίζον.
Αναφέρομαι συνοπτικά και μόνο σε κάποιες από τις δυσλειτουργίες, που παρατηρούνται, μόνο για να παρουσιάσω με λίγα λόγια την κατάσταση.
Έλλειψη δικαστών και δικαστικών υπαλλήλων, με αποτέλεσμα τη σώρευση όγκων δουλειάς και την από αυτήν παραγόμενη καθυστέρηση στην έκδοση αποφάσεων, με αποτέλεσμα την μηδέποτε ουσιαστικά δικαίωση του πολίτη.
Απώλεια του κύρους της Δικαιοσύνης, ιδιαίτερα στο πρόσωπο των δικαστών και των δικηγόρων, από την γνωστή ιστορία του παραδικαστικού κυκλώματος, για το οποίο η κάθαρση, μάλλον καταντά ευχολόγιο.
Διάβρωση της συνείδησης του Έλληνα πολίτη, καθώς βασιλεύει η λογική ότι " ο πληρώνων...νικά".
Απώλεια της εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς τον κατασταλτικό οργανισμό της Αστυνομίας, καθώς κι εκεί παρατηρούνται εκτεταμένα φαινόμενα διάβρωσης και αναποτελεσματικότητας.
Τέλος, την απαράδεκτη εικόνα, που παρουσιάζουν τα δικαστικά κτίρια, οι "ναοί της Δικαιοσύνης", παλιά και νέα, εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας. Τρανό παράδειγμα, το Δικαστικό Μέγαρο της Θήβας.
Αυτές είναι λίγες παρατηρήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο δεν σταματά εδώ, αλλά αντίθετα τώρα ξεκινά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου