ΒΙΒΛΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

O φίλος του blog, ο "OMERTA", που εξελίσσεται σε εξαιρετικό συνομιλητή σε επίπεδο αντιπαράθεσης επιχειρημάτων και απόψεων. Τις παραπάνω φωτογραφίες απέστειλε ο φίλος μας με το παρακάτω σχόλιο, και με χαρά τον φιλοξενούμε πάλι.

"Ας τον κάνουμε το διαχωρισμο ανάμεσα σε καλά και κακά βιβλία ας διχασουμε για άλλη μια φορα τον κόσμο ας πρυτανέυσει της ιστορικής έρευνας η λογική του αλλιώς τα έχουμε μάθει εμεις .Αφου είστε και εσεις οπαδός του μια εικόνα χίλιες λέξεις σας επισυνάπτω και εγω κάποιες φωτογραφίες και ας ελπίσουμε να μην γίνουμε μάρτυρες τέτοιων φαινομένων στην Ελλάδα και ελπίζω να συμφωνείτε μαζί μου."

Οφείλουμε όμως να απαντήσουμε στο φίλο, ο οποίος υπερασπίζεται το επιστημονικό έργο του συγγραφέα και ορθώς πράττει, πλην όμως για όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν ασχολούμαστε "επιστημονικά" ή "επαγγελματικά" με την Ιστορία, λαμβάνονται υπ' όψιν και άλλοι παράγοντες.

Κανείς κατ' αρχήν δεν θέλει να στείλει κανενός το βιβλίο στην πυρά, πολύ περισσότερο τον ίδιο το συγγραφέα του.

Η απορία που γεννάται σε μένα και σε πολλούς άλλους Έλληνες είναι η εξής: Είναι πέραν της κριτικής και υπεράνω λαθών ο κάθε επιστήμονας;

Επιπλέον θα πρέπει να διακρίνουμε ένα επιστημονικό σύγγραμα, το οποίο και σαφέστατα θε βασίζεταιο στην οπτική γωνία του συγγραφέα του και την υποκειμενική από αυτόν αξιολόγηση των πηγών στις οποίες βασίστηκε για να γράψει το έργο του.

Εδώ όμως πρόκειται για ένα σύγγραμα, που απευθύνεται σε συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό, το οποίο μάλιστα, καθώς αφορά μαθητές της Στ' Δημοτικού, μηδαμινές έως απειροελάχιστες δυνατότητες κρίσεως έχει.

Εξ' άλλου εάν σε αυτές τις ηλικίες διδάσκουμε τις απόψεις "των άλλων", ειδικώτερα όσον αφορά το νευραλγικό μάθημα της Ιστορίας, τότε πλέον αποδεχόμεθα άκριτα την άποψη όσων λένε ότι " Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές"...

εγώ στην άποψη αυτή αντιτείνω ότι η ιστορία γράφεται από τους πρωταγωνιστές. Κατά συνέπεια δεν είναι δυνατό να πεισθώ από την οποιανδήποτε ή τον οποιονδήποτε επιστήμονα, οποίος αντιτείνει το συνωστισμό στη σφαγή της Σμύρνης, το πρόβλημα ή ζήτημα στην κατοχή της Κύπρου, και άλλες πλείστες παρόμοιες καινοτομίες, που απαξιώνουν την ένταση και σημασία των ιστορικών αυτών δεινών του Ελληνισμού.

Και η άποψή μου αυτή δεν απορρέει από εθνικιστική στενοκεφαλιά, αλλά διότι ξέρω πολλούς πρωταγωνιστές των γεγονότων αυτών κι έχω μιλήσει μαζί τους, όπως άλλωστε πιστεύω και το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων.

Άρα τίθεται ένα ερώτημα: Θα διδάξουμε την Ιστορία τη κυρίας Ρεπούση στα παιδιά μας, η οποία σημειωτέων επικρίθηκε και από την Ακαδημία, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο αλλά και από πληθώρα πνευματικών ανθρώπων της χώρας μας, ή θα διδάξουμε στα παιδιά μας την ιστορία, που περιλαμβάνει τα γεγονότα όπως τα εξιστορούσε ο παππούς μου ή η γιαγιά Φιλιώ Χαϊδεμένου, όσον αφορά την καταστροφή της Σμύρνης; Κι αν το παιδί μου απαντήσει στη δασκάλα του ότι στη Σμύρνη έγιναν σφαγές, θα βαθμολογηθεί με μικρότερο βαθμό από το άλλο παιδί που θα απαντήσει συμβιβαζόμενο με την διαδασκόμενη αντι-ιστορία;

Κλείνοντας θα ήθελα μόνο να απαντήσω στο φίλο "OMERTA" ότι όσον αφορά εμένα η αναφορά που έκανε, στο προηγούμενο κείμενό του, για ανθρώπους οι οποίοι διάβαζαν όταν υπήρχαν στην πατρίδα μας "καθεστώτα" είναι ατυχής. Είναι λάθος, όποιον αρθρώνει άποψη η οποία υπερασπίζεται την ιστορική αλήθεια, να τον κατατάσσουμε στο χώρο των "εθνικιστών" ή στο χώρο των "φονταμενταλιστών", προκειμένου να τον περιθωριοποιήσουμε.

Αγαπητέ "OMERTA" το μόνο που θέλω να μου απαντήσεις, είναι πια είναι η δική σου άποψη για τα γεγονότα αυτά, μιας και απ' ότι γνωρίζω ανήκεις στους ιστορικούς επιστήμονες.

ΚΑΜΩΜΑΤΙΑΣ